திரௌபதியின் கூந்தலும் கிருஷ்ணரின் கருணையும்
திரௌபதியின் சபதமும் வெற்றியின் தருணமும் : பாரதப் பெருப் போர் முடிந்தது. துரியோதனன் வீழ்ந்தான். கௌரவர்கள் வீழ்ந்தார்கள். தர்மம் மீண்டும் நிலை பெற்றது. பாண்டவர்கள் வெற்றியடைந்தனர். ஆண்டுகள் செல்லச் சென்ற பாஞ்சாலியின் சபதம் நிறைவேறும் தருணம் வந்தது. அவள் கூந்தலை அவமானமாக அத்திவரத்தில் வீழ்ந்தவரது இரத்தத்தால் அலங்கரிக்க வேண்டும் என்பதுதான் அவளது சபதம். ஆனால் பல வருடங்களாக எண்ணெய் பூசப்படாத அவளது கூந்தல் சிக்குச் சிக்காக மாறியிருந்தது. போர்க்களத்திலிருந்து வீடு திரும்பிய பாண்டவர்கள் ஒவ்வொருவரும் தம் கதைகளை பகிர்ந்தபோது, பாஞ்சாலி, தனது ஆழ்ந்த உள்ளக் குமுறலை வெளிப்படுத்தவில்லை. ஆனால் அவள் கண்களில் நித்தமும் எரியும் தீபம் போல அந்த சபதம் பதிந்திருந்தது.
திரௌபதியின் கூந்தலும் கிருஷ்ணரின் கருணையும்
கிருஷ்ணரின் அக்கறை : அந்தவேளை, தூரத்திலிருந்த துவரகையின் அரண்மனையில் பகவான் கிருஷ்ணர் ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருந்தார். அருகில் இருந்த பாமா மற்றும் ருக்மிணி அவருடைய அமைதியைக் கண்டு கலங்கினார்கள். ‘‘பாதிப்பட்ட மனம் போர் முடிந்த பிறகும் ஏன் அமைதி இல்லை?’’ என்று கேட்டார்கள். மெதுவாக விழிகள் நனைந்தபடி புன்னகைத்தார் கிருஷ்ணர். “என் அன்புச் சகோதரி திரௌபதியின் நிலை குறித்து யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன். அவளது பக்தி, அவளது வலிமை, அவளது சபதம்… இவையெல்லாம் என்னை அலைய வைக்கும்,” என்றார் அவர்.
கருணை நினைவுகளும் உறவுப் பாசமும் : அந்தவேளை கிருஷ்ணருக்கு ஒரு பழைய நிகழ்வு ஞாபகம் வந்தது. “ஒருமுறை நான் ஆற்றில் நீராடிக் கொண்டிருந்தபோது, சில நண்பர்கள் விளையாட்டாக என் கௌபீனத்தை பறித்துக்கொண்டார்கள். நான் வெட்கத்தில் வாடியபோது, அருகிலிருந்த திரௌபதி, தன் சிகை துணியினை பிழிந்து, அதை எனக்குக் கொடுத்தாள். அந்த நேரம் அவள் என்னை ரட்சித்தாள். அந்த நன்றியை மறக்க முடியுமா? அந்த அன்புக்குரிய சகோதரிக்காக நான் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதுதான் எனது சிந்தனை,” என்றார் கிருஷ்ணர், மனம் கனிந்து.
நன்றியின் திருப்பணி : திரௌபதியின் கூந்தல் சிக்கியிருந்தது – அதை சீரமைக்க யாராலும் முடியவில்லை. பாண்டவர்கள், ஸௌபாலிகர்கள், மருந்து விஞ்ஞானிகள் யாரும் ஒன்றும் செய்ய இயலவில்லை. ஆனால் கிருஷ்ணர் தனது தனித்தன்மையால், அவளது கூந்தலை நன்கு எண்ணெய் தடவி, வாசனை திரவியங்கள் கொண்டு விரிச்சி மாறுபாடான வண்ணங்களில் அழகாக்கினார். அவளது கூந்தலில் நிலவொளி போல வெளிச்சம் ஒளிர்ந்தது. சபதம் நிறைவேறியது. அவளது கண்களில் நீர் பெருகியது – நன்றி, பாசம், பக்தி என எல்லாம் கலந்து.
பகவானின் முத்திரையும் பாஞ்சாலியின் ஆனந்தமும் : “எந்த உறவும், ஆன்ம உறவாக மாறும் போது தான் அது தெய்வீக உறவாகும்,” என்றார் கிருஷ்ணர். திரௌபதியின் பக்திக்கும், கிருஷ்ணரின் தெய்வீக அன்புக்கும் இந்த நிகழ்வு சிறந்த சான்றாக அமைந்தது. சபதம் நிறைவேறியது. தர்மமும் நிலை பெற்றது. ஆனால் உண்மையான வெற்றி, அந்த நெஞ்சத்தில் பதிந்த உறவுப் பாசத்தில் தான் இருந்தது. பாஞ்சாலியின் கூந்தலும், அவளது மனதுமெல்லிசையாகக் காற்றில் ஆடியது – நம்பிக்கையின் சின்னமாக.
உங்கள் கருத்தை பதிவு செய்யுங்கள்